لیلا و من

امروز صبح با لیلا اومدم.... ماشین نیاوردم..... در واقع ماشین رو امروز دادم به بابا...... این اواخر چندین بار پیش اومده که به همین منوال گذشته...... آخه محل کار بابا تو طرح زوج و فرده و فقط من تو خونه ماشینم زوجه....... و از طرفی هم نمی دونید چه کیفی داره سر صبحی با لیلا سرکار رفتن..... خوبیش اینه که هم خونه هامون نزدیک همه هم محل کارمون دو تا کوچه با هم فاصله داره....... ساعت 7:30 لیلا اومد دم در خونه دنبالم و تمام طول راه رو راجع به این حرف می زدیم که من ساعت 7 بیدار شدم و از 7:20 آماده بودم ولی اون برای اینکه 7:30 از خونه بیاد بیرون از ساعت 6 بیدار می شه .......... فک کـــــــــن 

خوب من و لیلا از سال 79 تا حالا دوستای صمیمی هستیم و خیلی وقته همدیگرو می شناسیم..... می دونستم یواش یواشه ولی دیگه نه اینقدر....... هی داشتم فکر می کردم چقدر کد P شخصیتش غالبه؟ و من چقدر با J بودن خودم مبارزه کردم که حالا تازه شدم این.... 

هنوزم دارم فکر می کنم چه ظلمی رو متحمل می شه که از ساعت 6 بیدار می شه اونوقت همیشه هم دیر می رسه سرکارش

من اگه بعد از ساعت 8 می رسم حداقل می خوابم........ 

نمی دونم بقیه آدمها هم اینقدر برای آماده شدن یا انجام هرکاری وقت می زارن؟؟؟؟

راستش من با اینکه سعی می کنم تو هرکاری سرعت عمل داشته باشم لااقل در حد خودم، بازم همیشه وقت کم دارم، واقعا بقیه چکار می کنن که به کاراشون می رسن؟؟؟؟

از صبح دارم به این موضوع فکر می کنم و بازم به اهمیت برنامه ریزی پی می برم 

و فکر می کنم کی باید به مسافر و دارچین و کولی زنگ بزنم و برنامه ریزی و هدف گذاری رو که بهشون قول داده بودم تلفنی بگم؟ هرچند که اونها خودشونم وقت اینکه تلفنی درس بگیرند و ندارند و همه شونم راهشون دوره

بعد دوباره برمی گردم به برنامه ریزی خودم که از صبح کردم و خوشحالم که بعد از مدتها دارم با برنامه روزانه پیش می رم