می گن وقتی آدمها می رن تو جهنم و عذاب می کشن، فکر می کنند این عذاب همیشگیه و باورشون نمی شه که یه روزی تموم می شه، باورشون نمی شه که روزهای خوب هم می آن
به نظر من تو این دنیا هم همینطوره، وقتی آدم گرفتار یه مشکل یا ناراحتی می شه فکر می کنه اون مسئله هیچ وقت حل نمی شه، باور اینکه یه روزی یه صبح قشنگی از خواب بیدار می شه بدون دغدغه اینکه برای حل مشکلش باید چکار کنه، سخته، تصور روزی که به آرزوش رسیده، سخته....
ولی..... باید امیدوار بود.....
حتی جهنم هم یه روزی تموم می شه، این وعده خداست.
پس شمام سی سالتونه
چه جالب هم سن هستیم
من موقعی که شروع به نوشتن وبلاگ کردم سی سالم بود عزیزم
آخییییییییییییییی عزیزم ببخشید پس به درسات برس ایشالله که موفق باشی. پس فعلا نمیخواد پست مست بذاری به کارات برس جیگرررررررررررررررررر
خسته شدیم خواهر بس که اومدیم این تیتر جهنم در ذهن ما ماندگار است رو دیدیم. یه سر بیا اینجا دخملم خبرای شیرین بده
الهی فدات شم چی بگم امتحان دارم درس می خونم فرعون داره می آد وسط امتحانام کلی کار ریخته سرم
از طرفی همش نگران خاله و برادرای سعیدم نمی دونم چه کاری می شه براشون کرد
تعریف کردنی ندارم یعنی دارم شاید حوصله ندارم
مرسی از تو که به فکرمی
اولا که به قول بزرگترا دل به دل راه داره بعدشم ما اینیم دیگهههههههههههههههههههههه
شما جیگرررررری
سلام .
راست میگی باهات موافقم ولی واقعا تصورش سخته ،تصور اون روز صبحی که بیدار میشی و میبینی اون مشکلی که این همه وقت غصه شو میخوردی تموم شده.
بعضی موقعام خدایی واسه یه مشکلاتی ماها غصه میخوریم که بعدش میبینیم اصن ارزش نداشته وقت صرفش کنیم.
زمان یه جورایی مرهم حساب میشه به نظرم.
امیدوارم
بانو جونم خوبی؟
نسیمییییییییییییییییییی کوجایی؟ نبیدییییییییییییییییی؟ خوبی؟ خوشی؟
واااااااای تو چه قشنگ روزایی رو که اصلا نمی آم اینجا می فهمی
نسیم جان ناامیدی منصوب به شیطان است اما گریستن و حزن دو نوع است .
حزن سبز اصلا مطرود نیست . حزن عارفانه عارفان که گاه از خوف است و گاه از هجران معبود در هیچ کدام از ادیان توحیدی و شاید فکر کنم
البته بحث در این زمینه بسیار است ..........
در سخت ها از نماز و صبر استعانت بجوییم
شما درست می گویید ولی فکر نمی کنم هیــــــــــــــچکدوم از گریه هایی که ما تو عزاداری هامون می کنیم عارفانه و از هجر معبود باشه
برای هرچه که هست دنیاییه و بار منفی داره
ببخشید که اینقدر با قاطعیت می گم ولی به نظرم بدتر از اون اصراریه که ما ایرانی ها داریم به اینکه حتما عباداتمون رو با حزن و اشک و آه عجین کنیم این دیگه خیلی بی معنیه
و گفته بود که طبق ایه :
فان مع العسر یسرا ان مع العسر یسرا
رنج و الم یا عوض گذشته است یا در اینده عوض خواهد داشت.
پس در رنج ها و سختی ها باید شاد بود زیرا که آرامش ها و آسایش ها در راه است و نیز در شادی ها هم که شادی حاصل است بنا براین:
((اساسا و در همه حال باید شاد بود))
این شعار دین ماست.
دقیقا موافقم
برخلاف آنچه داره تو جامعه ما اتفاق می افته و برامون جا افتاده دین ما و کلا همه ادیان انسان رو به شادی و امید تشویق کردند
و غم و ناامیدی و گریه رو منصوب به شیطان می دونند
متشکرم از توضیحاتتون
و در جای دیگه ی کتاب هم بعد از یه سری مقدمه چینی به این نتیجه میرسید که:(انسان ها با سعی و کوشش خویش کاسبی می کنند و از این طریق برای خود حوادث(یعنی پاداش یا کیفر)چه به صورت امور درونی و چه به صورت رخدادهای بیرونی میسازند.)
در واقع قانون عمل و عکس العمل همیشه با ماست
اتفاقاتی که در زندگی رخ می ده همون عکس العمل افکار و نیات و کارهای ماست
سلام
تو یه کتابی خوندم که:(تصور اولیه ما این است که حوادث به رفتار ما ارتباطی ندارند، اما، نامه الهی با بیانی معجز گونه به ما نشان میدهد که نه تنها میان آن دو ارتباطی وجود دارد، بلکه رفتار سازنده حوادث است).
با حرفت کاملا موافقم((هیچ کس جز کافران از رحمت خدا ناامید نیستند)) نسیمییییییییییییییییییییییی چطوریایی؟ خوب و خوشی؟
درسته همونقدرم امیدوار بودن برای کسی که تو سختیه سخت هست
مرسی عزیز دلم امیدوارم تو و کوچولو هم خوب باشین