سرد و طولانی

خداهه ما که هیچ وقت نگفتیم دلمون می خواد از اون عروسهایی باشیم که شب های یلدا پشت شیشه آشپزخونه رو به خیابون منتظرند نامزدشون با یه بغل خوراکی های تزیین شده خوشمزه از راه برسه و قبل از اینکه زنگ بزنه در رو به روش باز کنن

یا مادرشوهره براشون یه انگشتری نگین سبز کنار گذاشته باشه 

نه اینکه نخواسته باشیم ها، دلمون هم می خواست اتفاقا، دلمون دوره همی های شادانه می خواست از اونهایی که می گن برای شب یلدا که دوره هم جمع می شیم تاریخ عقد و عروسی رو تعیین می کنیم که شگون داره

ولی خوب تو تمام این سالهایی که هر بار از خودمون پرسیدیم سال دیگه کجاییم؟ و بازهم همینجایی که بودیم درجا زده بودیم هم شکرت کردیم یادت نیست!

همش گفته بودیم خدایا شکرت که سایه مامان و بابامون بالای سرمونه و صدای خنده های برادرهامونو می شنویم و در کنار اونها شادیم، هیچ وقت برآورده نشدن این فقره آرزوهای جلافت بارانه عروسانه رو به روت نیاورده بودیم

اصن فک کنم اشتباه از ما بود باید همش ازت طلبکار می شدیم و هی می گفتیم چی ها می خواهیم، وقتی به همینهایی که داشتیم قانع بودیم و شکرت کردیم و هی داشته هامونو شمردیم همین خوشی رو هم ازمون گرفتی

چند تا از خانواده های فامیل دیروز و امروز خودشونو رسوندن خونه خاله و براش انواع و اقسام خوردنی ها رو جور کردن که غصه نخوره

خاله هم گفته ماها هم بریم ولی مامان دوست نداره اونجا باشه غمگین تر از این حرفهاست می گه ما شدیم اسباب دوره هم جمع کردن فامیلی که یا با هم قهرند یا سال به سال همدیگرو نمی بینن، دو سال پیش یه سری همه رو دوره هم جمع کردیم حالا هم دوباره همه جمع شدن و با هم می گن و می خندن و یلدا می گیرن و بهانه هم دارن که برای همدردی اومدن

می گه حالا که دورو برش شلوغه ما می تونیم نریم، هروقت تنها شد می ریم پیشش

می دونم مامانم زیادی حساس شده ولی اصلن طاقت نداره آدمها با هم حرف می زنن و دید و بازدید می کنن و گاهی می خندن، بیشتر اعصابش خرد می شه

خدایا دلم نمی خواد بگم شکرت یلداتم دوست ندارم