در سوگ

12 روزه که بازهم خونه مون پر از غم و اندوه شده

اینبار غم از دست دادن کسی که برام مثل برادر بود و برای پدر و مادرم مثل فرزندی که انگار از پوست و گوشت و استخون خودشون بود

پسر عمو و خاله کسی که به خونه ما بیشتر از خونه خودشون وابسته بود

کسی که حتی اسمش رو بابای من گذاشت

و کسی که حتی سی سالش هم تمام نشده بود

در اثر سانحه رانندگی نیمه شب سه شنبه 12 آذر ما رو تنها و یه غم سنگین بر دلهامون باقی گذاشت

این چند روز فقط دو یا سه بار تونستم به نت سر بزنم اونم بیشتر ترجیح می دادم تو فیس باشم چون اونجا هم راحت می تونستم عکسهاشو بزارم هم همه فامیل بودن که همدردی کنند 

ولی راستش حوصله اینجا رو نداشتم چون می دونستم نه می تونم اسم بگم نه عکس بزارم نه کسی اونو می شناسه 

قبلا از ابراز تاسف و همدردی تون سپاسگزارم فقط خواهش می کنم برای مامان و خاله و بابا و عمو دعا کنید خواهش می کنم

حال همه خیلی بده

هنوز سالگرد دوم مامان بزرگ و شوهرخاله رو که تو فاصله کمتر از یکماه و نیم از هم فوت کردند برگزار نکرده بودیم

هنوز همه تو شوک از دست دادن اون دو عزیز بودیم و خونه هامون هنوز بوی غم می داد

اینبار می ترسم مامان خیلی افسرده و غمگینه

خدا کنه بتونه این غم بزرگ رو هم تاب بیاره

ممنونم از دعاهای خیرتون